Lessons from child participation in the process of designing child-friendly spaces architecture. (Case Study: Bojnourd Therapeutic Spaces)

Document Type : Scientific Research

Authors

1 Ph.D candidate in Department of architecture, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran.

2 Assistant Professor, Department of architecture, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran.

3 Associate Professor, Department of Psychiatry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.

Abstract

Children are an important part of the citizenry of any society.They are also different mentally, physically, in personality, and in behavior. The look and needs of adults are different. Children are always exposed to adults by different environments.Hospitals are one of the environments in which children generally interact and spend time in their lives. In the meantime, therapies are often undesirable and frightening to them. Therefore, the fundamental issue of establishing an emotional bond between the child and the therapeutic environment is considered as one of the effective factors in the process of treating children. Therefore, it is necessary to address the issue of designing desirable therapeutic spaces for children. The purpose of this study was to investigate the doctrines of child participation in the design process of child-friendly spaces (Case Study: Bojnourd Therapeutic Spaces). The research began with the question, "What are the general principles of designing child-friendly therapeutic spaces?" The research method is descriptive with a practical purpose. The statistical population of the study consisted of 6-12 year old children living in Bojnourd who had at least one hospitalization history. The sample size consisted of 50 boys and girls who were selected by purposeful sampling. Due to the lack of appropriate physical or mental conditions in hospitalized children, they were less likely to cooperate with the interviewer. Therefore, children who were previously healthy and hospitalized were used. They were observed during the period of August and September 2019. The method of data collection was library, observation and open interview. Theoretical foundations of the research were extracted from library resources. Studies show that there are many tools for engaging with children. Painting was chosen as a tool for engaging with children. Since children will participate maximally when they are confident the outcome of their collaboration is practical, the interviewer shared with the children at the beginning of the discussion that "We want to help you design a hospital based on your ideas". The interviewer also committed to all the children and their parents that all of the respondents' personal information was kept with the research team. The children expressed their ideas and ideas in their paintings. At the end of each painting, the child was asked to describe his or her painting. The examiner noted the important points behind each sheet. The paintings were quantitatively analyzed by experts in the field of child psychology and architecture. The results were analyzed using descriptive statistics using Excel 2010 software and inferential statistics using SPSS 25 software. Findings showed that the characteristics of desirable therapeutic environment are summarized in terms of children, respectively, in three domains: architectural features, personnel behavioral principles and the existence of specific characteristics in therapeutic spaces. The result of the research in the field of architectural features showed that the teachings of child participation in the process of designing child-friendly therapeutic spaces consist of five principles. These include focusing on the design of inpatient rooms, the controlled design of outdoor and green spaces, the inpatient room as a home, the childlike appearance in the entrance design, and the childlike appearance in the form and outline of the building.

Graphical Abstract

Lessons from child participation in the process of designing child-friendly spaces architecture. (Case Study: Bojnourd Therapeutic Spaces)

Keywords

Main Subjects

References

ابراهیمی، حـمیدرضا و نویـد سعیدی­رضوانی و آرزو معانی­منجیلی. (1390). تدوین اصول طراحی فضاهای بازی کودکان با تأکـید بر گـروه سنـی 5 تا 12 سـال. مطالعۀ موردی: رشت. باغ نظر، 8(19): 31-42.
ابن ­الشهیدی، مرجـان ­السـادات و عـیسی حجـت و سیده­مرضیه طبائیان و تکتم مظــاهری. (1390). بررسی نیازهای محیطی بیماران و معلولین 6 تا 12 سال برپایۀ تجارب آنها درجهت کیفیت بخشیدن به فضاهای درمانی کودکان در شهر اصفهان: یک مطالعۀ پدیدارشناسی. پژوهش در علوم­توان­بخشی، 7(4): 488-498.
اژده­فـر، شـیرین و لیلـا اژده­فـر و علـی عـمرانی­پور. (1393). رابطۀ بین محیـط کالبدی معماری با نشانه­های اختلـال بیش­فعالی/ نارسایی­توجه در کودکان 6-10 سال تهران. مطالعات معماری ایران، (6): 141-158.
انصـاری، ثمینـه و علیرضا عـندلیب. (1395). الگـویی نوین برای ارزیـابی مشارکتی بودن طرح­ها، نمونه: محلۀ خوب­بخت. نقش جهان، 6(1): 5-17.
باقـری، ویـدا و آزاده شاه­چراغـی. (1396). معماری برای کـودکـان بـی­سرپـرست از منظــرروانشناسی رشد. کنفرانس بین­المللی عمران، معماری و شهرسازی ایران معاصر. تهران.
بهاروند، شکـوفه. (1393). بررسـی و بازبینـی مفهوم شهــر دوستـدار کودک از مشـارکت­سازی کودکان تا استانداردهای طراحی با ارائـۀ راهکـارهای اجــرایی و راهبــردی. مدیریت­شهــری، 13(34): 297-322.
حبیبی، سید­محـسن و شهـره عــزتیان و  عـنایت­الله محقق­نسـب. (1397). آموزه­های مشارکت کودکان در فرآیند طراحی فضای­ شهری دوستدار کودک. مطالعۀ موردی: شهر سدۀ لنجان. مطالعات­شهری، 8(29): 111-120.
حجت، عیسی و مرجان­السادات ابن­الشهیدی. (1390). بازتعریف فضای بستری در بیمارستان اطفال بر مبنای ارزیابی و تحلیل نیازهای کودکان با رویکــرد کاهش ترس از محیط. معمـاری و شهـرسازی، 3(4): 33-43.
حقیقـی­ بروجنی، سمر و محسن فیضی. (1390). نقش مشارکت کودکان در طراحی منظـرهای شهــری، مـورد مطالعـاتی: پارک­های محـلی. نشـریۀ علـمی پژوهـشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، 2(3): 37-46.
خاک­زنـد، مهدی و کوروش آقـا­بزرگی و محمـدرضا کدخدا. (1393). دسـتیابی بـه  مؤلـفه­هـای معمـاری فضـاهای آمـوزشی ویـژۀ کـودکـان کـم­توان ذهـنی­ آموزش­پذیر. انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، 93(7): 75-81.
خسـروی، فـائزه و محمود­رضا ثقفـی و حامد کامل ­نیا. (1397). بررسی شاخصـه­های مؤثـر در طراحـی مدارس اجتماعــی روستایـی با استفاده از روش­های مشارکتی. مطالعۀ موردی: روستای زیرکن مشهد. مسکن­ و محیـط روستا، 37(164): 125-140.
دهخدا، علـی ­اکبـر. (1377). لغت­نامۀ­دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.
ذبیحـی، حسین و محمد گلمکـانی و سارا زمان. (1396). چگونگی طراحی محلۀ دوستـدار کـودک با رویکــرد مشارکتی. نمونۀ مـوردی: محلۀ سنگلج تهران. پنجمین همایش بین­المللی سـازه، معـماری و طراحـی شهری. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
راهب، غـزال. (1393). الگـویی برای طراحی مسکن روستایی مبتنی بر مشارکت و تأمین نیازهای ساکنین. مسکن و محیط روستا، 33(146): 3-22.
رضوی، نیلوفر. (1390). ضرورت و مبــانی مشارکت کـودکـان در توانمندسـازی جوامـع روسـتایی. مسکن و محیط روستا، 30(133): 29-38.
سیلور، راولی. (1391). نقاشی انگیزشی و کاربرد آن در ارزیابی هیجانات و مهارت­های شناختی. ترجمــۀ داود عرب­قهستـانی و فرزانه ودایع­خیری. تهران: رشد.
شــرفی، مرجــان و ناصـر برک­پــور. (1389). گـونه­ شناسـی تکنیـک­های مشارکــت شهـروندان در برنامـه­ ریزی­شهری برمبنـای سطـوح مختلف مشـارکت. نامۀ معمـاری و شهرسازی، 2(4): 77-101.
شهاب­زاده، مرجــان. (1390). به­کارگیری هنرهای ترسیمی کودکان و نوجوانان به­عنوان روش مشارکتی در طراحی محیط­های بهتر. صفه، 25(68): 47-60.
صادق، معصومه و فاطمه قاسم­زاده و فرشته مجیب و سارا فرجـاد و شهـربانـو سـرداری. (1397). پـرورش مهارت­های ارتباطــی و مشارکتـی. تهران: چاپ و نشر کتاب­های درسی ایران.
عطاریان، کـورش و مجـتبی انصـاری و محمدرضا بمانیان. (1393). بررسی نحوۀ مشارکت مردمـی و مدیـریت در ارتقـاء کیفیت مناظـرسـبزشهری با رویکرد افزایش مهارت­های کـودکـان. مدیریت­ شهری، 13(34): 207-220.
عظمتـی، حمیدرضا و اسماعـیل ضـرغامی و بهرام صال ح­صدق­پـور و سعید عظمتی. (1391). بررسی نگرش استفاده­کنندگان در طراحی فضای پارک­های شهـری به­منظـور ارتقـاء خلـاقیت­پذیری فضـای­بازی کـودکـان. معمـاری و شهرسـازی آرمانشــهر، 5(9): 233-246.
غنیـمی، فرزانه. (1396). فضای زندگی کودک. مشهد: شهرداری، معاونت فرهنگی و اجتماعی.
فابر، آدل و الیـن مازلیش. (1394). کـلیدهای گفتن و شنیدن با کـودکـان و نوجـوانان. ترجمۀ زهـرا جعفری. تهران: صابرین.
فراری، آنااولیوریو. (1394). نقاشی کـودکـان و مفاهیم آن. ترجمۀ عبدالرضا صرافان. تهران: دستان.
فلـاحی، علیرضا و هدیه گـمینی­ اصفهــانی. (1396). برنـامه­ریزی و طـراحی معـماری فضاهـای دوستـدار کـودک در فـرآیند بازسـازی پس از زلزلۀ بم. مسکن و محیط روستا، 36(158): 63-87.
قاسـم­ پور، فـاطمـه و حـامـد مظاهریان. (1394). تأثیر معماری بر درمان کودکان با اختلـال نارسایـی توجه / بیش­فعـالی. هویت ­شهر، 9(24): 23-35.
قره­ بیگـلو، مینـو. (1391). نقـش عوامـل محیطی در پرورش خلـاقیت کودکان. منظر، 4(19): 86-91.
کـاشانی­جو، خشایـار و سارا هرزنـدی و ایـل­ناز  فـتح­ العـلومـی. (1391). بررسـی معیارهای طراحی مطلوب فضای شهری برای کودکان، نمونـۀ مـوردی: محلـۀ نظامیـۀ تهران.معماری و شهرسازی آرمانشهر، 6(11): 239-249.
کامل­ نیا، حامد و سعید حقیر. (1388). الگوهای طراحی فضای­سبز در شهر دوستدار کودک. نمونۀ موردی: شهر دوستدارکودک بم. باغ نظر، 6(12): 77-78.
کامل ­نیـا، حامـد. (1388). معمـاری و الگـوواره­های معماری جمعی. (رسـالۀ منتشر نشدۀ دکتـری معمـاری). دانشکدۀ معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.
کربلـائـی­ حسینی­ غیاثونـد، ابوالفضـل و جـمال­ الدیـن سهیلی. (1392). بررسی ویژگی­های شهر دوست­داشتنـی از نگاه کودکان. مطالعۀ موردی: منطقۀ ­دو شهرداری قزوین. مطالعات شهری، 3(9): 59-68.
کیانی، اکبر و علـی اسمــاعیل ­زادۀ کـواکـی. (1391). تحلیل و برنامه­ریـزی «شهر دوستـدار کـودک» (CFC) از دیـدگاه کودکان. مطالعۀ موردی: قوچان. باغ نظر، 9(20): 51-62.
متینی، مریم و نـوید سعیدی­رضوانی و رضا احمدیـان. (1393). معیارهای طراحی محلـات مبتنی بر رویکرد شهر دوستدار کودک (نمونۀ موردی: محلۀ فرهنگ مشهد). مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 4(15): 91-112.
مـردمی، کـریـم و سـیمـا ابراهیـمی. (1392). بازی­انگیزی، راهبرد طراحی محیط­های یادگیری. انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، (5): 109-120.
منصوری، امیر و مینو قره­بیگلو. (1390). کیفیت فضای باز شهـری در تعامـل با کـودکان. مطالعـات شهر ایرانی اسلـامی، 2(6): 63-72.
منصـوری، سیدامیـر و مهـدا فروغـی. (1397). مفهوم طراحی مشارکتی منظر. باغ نظر، 15(62): 17-24.
مـؤیدی، مینا و حانیه غلـامی و یاسمن هاشمی و حامد کامل­ نیا. (1394). بررسی نقش کارفرما در فرآیند شکل­گـیری پروژه درمعـماری معاصـر ایـران. مجـموعۀ مقالـات دومیـن کـنگره بین­المللی افـق­های جـدید در معماری و شهرسازی. تهران.
نجفی، مسعــود و اسماعیــل دویـران و جمشید نورعلیشاهی. (1396). اصـول طـراحی زمیـن بـازی کودکان براساس تصـورات کـودکـانه، نمـونـۀ موردی: پارک­های منطقۀ یک شهـر زنجان. معماری سبز، 3(6): 45-55.
Ashford, A. (2018). Involving Children in decision making. www.childcomm.tas.gov.au
Day. Christopher. (2007). Envoronmet and children. (Passive Lessons from the Everydat Environment).ELSEVIER.London.
Drianda, Riela Provi; Kinoshita, Isami; Said, Hsmail.(2015). Yhe Impact of Bandung City’s Rapid Development on children’s Independent Mobility and Access to Friendly Play Environments. CHILDREN & SOCIETY, Vol 29, 637-650
Fleming, Kimberley K.(2008). What are they telling us? The importance of children’s drawings. http://www.eric.ed.gov (Retrieved 2019/11/28).
Hutton A. (2005). Consumer perspectives in adolescent ward design. J Clin Nurs. 14(5): 45-537.
Kleine, D., Pearson, G., Poveda, S. (2016). Participatory methods: Engaging children’s voices and experiences in research. GLOBAL KIDS ONLINE. Royal Holloway, University of London, UK. http//www.globalkidsonline.net
Peladner, T., Lehtonen, K,. Leino-Kilpi, H. (2007) Children in the hospital: elements of quality in drawings. J Pediatr Nurs. 22(4):41-333.
Sutton, S.E.a.S.P.K.(2002). Children as partners in neighborhood place making: lessons fron intergenerational design charrettes. University of Washington, Journal of Environmental Psychology, 22, 171-189.
Van Mechelen, M., Zaman, B., Slegers, K., Sim, G., Gregory, P., Horton, M.(2014). Applying the check tool to Participatory Design Sessions with Children. IDC’14, June 17-20,2014, Aarhus, Denmark.
Wilson ME, Megel ME, Enenbach L, Carlson KL. (2010). The voices of children:Stories about hospitalization. J Pediatr Helth Care. 24(2): 95-102.
Wilson, G., McCrickard, D. (2010). Collaborative storytelling as a tool for participatory design with children. IDC 2010, June 9-12, 2010, Barcelona, Spain.

Files

Share

How to cite

Statistics